
Jarosław
Okazałe miasto powiatowe na lewym brzegu Sanu, przy stacyi kolei arcyks. Karola Ludwika, o 133 kil. ode Lwowa, niekiedy zwane jako Jarosławiec. Ma 12949 mk., którzy podług rel. dzielą się na 4320 rzym.-kat., 4276 gr.-kat., 53 akatol. i 4300 izrael. Niegdyś miasto możne i głośne dla nader rozległego handlu i jarmarków, na które spędzano do 100000 sztuk bydła i koni: jarmarki na Popielec, Wniebowzięcie N. P. M. i ś. Jędrzeja trwały po 4 tygodnie, a zjeżdżali się na nie kupcy tatarscy, tureccy, perscy, z Moskwy, Wenecyi, Niemiec i Węgier. Miasto upadło wskutek wojen łupieztwa, morowej zarazy (1622 r.) i częstych pożarów. W 1780 r. był Jarosław po Lwowie najokazalszem miastem w Galicyi, cały murowany, wiele kamienic o dwu i trzech piętrach. 3 czerwca 1790 r. zgorzał prawie do szczętu, ale podnosi się z każdym rokiem, wznawiając dawny handel i przemysł. Dla korzystnego położenia spławiają tu mieszkańcy galarami do Gdańska jaja, zboże, mięso i aluminium. W mieście jest dystylarnia nafty, fabryki parafiny i świec parafinowych, kafli, dwa zakłady wyrabiające kości mielone, spodyum i klej, fabryka tałesów t.j. szat białych używanych przez starozakonnych przy modlitwie, trzy cegielnie i szkoła koszykarska. Główną gałęzią przemysłu jest szewctwo i garbarstwo. Jarosław ma dwa targi w tygodniu i 12 dorocznych jarmarków, z których każdy trwa trzy dni. Miasto wydało kilku uczonych mężów: Adalberta Gostyniusza, naukami słynącego Jezuity; Marcina Anioła, znakomitego poety w XVII w.; Jana Mucharskiego, doktora filozofii i lekarza nadwornego króla Jana Kazimierza; Piotra Mulharskiego, budowniczego króla Władysława IV.